"Andy," stelde hij zichzelf voor nadat Mae haar naam had genoemd. Hij wachtte tot ze zat en vergrendelde de auto weer - het laatste wat hij wilde was iemand met kwade wil die gemakkelijk in de auto kon komen. Na even in de spiegels gekeken te hebben reed Andy weer verder, ongeveer in noordelijke richting. 

"Ik heb ze gehoord," antwoordde Andy. "Mijn broer is met zijn gezin al eerder vertrokken. Het laatste wat ik van hun heb gehoord is dat ze het nog niet gevonden hadden en dat was een paar dagen geleden."
Was hij bezorgd over het uitblijven van communicatie? Dat zeker, maar het hoefde niet te betekenen dat ze het niet hadden gehaald. Misschien waren ze gewoon de gsm kwijt, of niet in staat om op te laden. Of geen verbinding. Het onderhoud van communicatienetwerken was nu ook stilgevallen en niet alle masten zenden nog signalen uit. 

Hij zag hoe Mae gaapte en besloot om maar niet te veel te vertellen, zodat ze even kon slapen als ze dat wilde. Zijn blik viel op een groepje zombies die zich blijkbaar tegoed deden aan iemand die aan de bewegingen van de benen te zien nog in leven was. Hoewel hij iets vertraagd was om te zien wat er aan de hand was, reed hij nu door. Er was jammer genoeg niets dat ze konden doen om te helpen. Dat stak iedere keer opnieuw. De reden om arts te worden was om andere mensen te helpen en de laatste tijd was hij vaker niet in staat om te helpen dan wel.