Mae knikte toen Andy zei dat hij het niet vertrouwde. Zij vertrouwde het ook niet, en ze had waarschijnlijk precies hetzelfde gedaan. "Volgens mij is er een andere weg, die ook op de snelweg uit komt..." Zei ze, maar ze had niet zulke goede navigeer vaardigheden. Als je haar vertelde dat ze naar het zuiden reden, had ze je ook geloofd. 

Ze draaide een beetje in haar stoel, om achter hun te kijken toen Andy gas gaf met de auto. Toen er plotseling uit een zijstraat een zombie tevoorschijn kwam. Het rende op de auto af, en Mae schrok zich kapot. 

"Pas o-!" Ze keek Andy verbaasd aan toen hij de zombie ramde. "Of niet..." Zei Mae, ze glimlachte half, terwijl ze weer normaal in haar stoel ging zitten. Haar hart bonsde in haar keel, ze was blij dat ze in de auto zat. Dat was afgelopen nacht wel anders...

Toen had Mae zich in de kelder van een huis verstopt, omdat er een horde zombies in de wijk aan het rond dwalen waren. Ze hadden haar opgemerkt toen ze zo voorzichtig mogelijk een huis probeerde binnen te sluipen. Sommige zombies waren verschrikkelijk snel, vooral in de laatste twee stadia. Maar Mae was niet zo groot, en dus ook niet zo snel. Ze had een paar zombies neer geschoten. Terwijl ze liever haar kogels had bewaard, ze had geen keus. Het geluid trok alleen nog maar meer zombies aan. Maar het gaf haar genoeg tijd om in de kelder te komen. Ze had de deur op slot gedaan en met alle kracht die ze nog over gehad een kast voor de deur geschoven. 

Mae keek op van haar gedachtes toen Andy haar vroeg om de radiofrequentie te checken. Ze knikte, en leunde wat voorover om de radio aan te doen en het knopje langzaam rond te draaien. Het was voornamelijk ruis. En Mae dacht niet dat ze wat zouden horen. 

Maar ergens ver in de ruis hoorde ze stemmen. Ze draaide nog langzamer met het knopje van de radio om de frequentie goed te krijgen en om te kunnen horen wat er gezegd werd. 

[i]"Ha... Gree... Zo..."[/i] Mae deed verwoede pogingen om de frequentie goed te krijgen. 

"Godver, werk dan!" Zei ze gefrustreerd en met veel ongeduld. 

"Aha!" Zei Mae, toen het eindelijk gelukt was en ze meer dan halve zinnen te horen kregen. "Eindelijk!"