Mae keek uit het zijraam terwijl ze naar Andy luisterde. Ze vond het knap dat hij het zo lang had volgehouden op de spoed afdeling. De meeste mensen wilde weg uit de stad, want waar veel mensen waren, was de kans op besmetting ook groter en dus ook meer zombies. Mae gaf ze groot gelijk, het was ook de reden dat zij weg wilde uit de grote stad. 

"Dat je zo lang gebleven bent." Zei Mae terwijl ze op zij keek naar Andy. Het was misschien niet zo gek dat de patiënten stroom minder werd. Omdat de meeste mensen de deur niet uit durfde of de stad verlieten voor een veiligere plek. Mae wilde ook op zoek naar een veilige plek. Alles was beter dan in deze stad blijven. 

Ze keek weer uit haar raam, kijkend naar de auto's die ze voorbij reden. Hier en daar een zombie die wat doelloos rond dwaalde. Haar gedachte dwaalde af naar de zombies en wat voor mensen ze zouden zijn geweest voordat ze in hersenloze wezens veranderden. 

"Wil je hier kijken?" Vroeg ze toen ze het tankstation naderden. Er stonden veel auto's stil met de deuren open of ingeslagen ramen. Het leek er op dat hier weinig te halen was, maar het was altijd het proberen waard. De deur van de shop stond open en ook daar waren enkele ramen ingeslagen. Het was er donker, maar misschien was er nog iets van eten of drinken te vinden. 

Zo op het eerste gezicht leek er niemand te zijn; geen mens en geen zombie. Maar toch voelde Mae zich een beetje zenuwachtig worden toen ze het tankstation naderde. Want wat als er wel zombies waren of mensen met slechte bedoelingen?