Mae liep hoofdschuddend en lachend weg van Andy, naar de hoofdingang van de winkel. De deur was open, maar voordat ze naar binnen ging keek ze eerst even door de ramen. Het was er donker, maar voor zover ze kon zien was er niemand. Ze liep terug naar de ingang en twijfelde even voor ze naar binnen ging. Ze keek snel nog even achter zich naar Andy, en deed haar haar in een hoge staart. Hier en daar bleef het haar niet zitten, maar van de zenuwen had ze het ontzettend warm gekregen. Waarom had ze ook alweer aangeboden om in haar eentje de winkel te bekijken? 

Ze stapte na wat lang twijfelen eindelijk de winkel binnen. Gelukkig was het overdag en lieten de ramen genoeg licht toe. De meeste schappen waren leeg gehaald, maar hier en daar lag er nog wat. Vaak waren dit dingen die mensen niet nodig hadden. Ze keek even om zich heen en vond een metalen mandje. Ze had haar tas namelijk in de auto gelaten, dus besloot ze het mandje mee te nemen voor het geval ze toch iets vond wat ze mee wilde nemen. 

Recht was de balie met kassa, maar ze besloot om eerst langs de schappen te gaan. Terwijl ze stilletjes langs de schappen liep, op zoek naar iets bruikbaars, bleef ze goed om haar heen kijken om er zeker van te zijn dat er geen zombies of ander tuig in de winkel was. Bij de schappen met verzorgingsartikelen was er niets meer te vinden. Een doosje kinderpleisters was alles wat er nog lag. Ze zuchtte, en gooide het in haar mandje. Wie weet hadden ze ooit een pleister met hondjes er op nodig. 

De afdeling met eten lag helemaal overhoop. De schappen waren omgevallen en er lag niets meer op wat lege flesjes na. Ze liep verder en vond ergens nog wat batterijen en een zaklamp die ze ook in haar mandje deed. Mae bleef hangen bij de tijdschriften. Haar ogen dwaalde af naar de roddeltijdschriften. Oh, wat miste ze tijd dat alles nog normaal was. 

Mae wilde nog bij de kassa's gaan kijken toen ze geluid hoorde. Het kwam vanachter een deur vandaan, achter de balie waarom op stond: [i]"staff only"[/i]. Mae had niet door dat deur op een kier stond. Ze keek nog even vlug naar buiten door het raam, om zeker te zijn dat Andy er nog steeds stond met de auto, maar op dat moment werd de deur open gebeukt. Van schrik liet ze het metalen mandje vallen. 

"Kak..." Mae keek op naar de zombie die in de deur opening stond. Het was ooit een jonge vrouw, en zo te zien aan haar uniform werkte ze hier. Ze waarschijnlijk allang in stadia 3 of 4, wat betekende dat Mae zo snel mogelijk uit de winkel moest zien te komen. De zombie had haar al gespot toen ze het mandje liet vallen. Ze schatte de afstand naar de uitgang in, maar dat zou ze waarschijnlijk niet halen, zonder onderuit gehaald te worden door de winkel-zombie. 

De zombie klom over de balie heen, en Mae moest snel nadenken wat ze moest doen. Ze had het mes nog steeds in haar handen en het geweer achter in haar broek zitten. Ze rende snel naar de achterkant van de winkel toe, zo ver mogelijk van de zombie vandaan. Ze had meer tijd nodig om iets te bedenken, maar de zombie was snel. Ze stond tussen twee schappen in, druk om zich heen kijkend zag ze een grote schep staan. Net op tijd pakte ze de grote schep onhandig vast met beide handen, terwijl ze ook nog haar mes probeerde vast te houden. Niet wetende dat de schep een stapel dingen tegen hield, wat met een luid geluid naar beneden kletterde toen ze het pakte. 

Op het moment dat ze zombie vlak bij haar was, probeerde ze met de schap de zombie op afstand te houden en stak het puntige deel van de schep in de zombies borstkas. De zombie was sterk en agressief, en Mae was maar klein van stuk.