Mae wist niet hoe snel ze Andy moest volgen de auto in. Zodra ze zat en Andy weg reed, draaide ze om in haar stoel om achterom te kijken. De zombies verdwenen langzaam in de verte - gelukkig. Toen ze ver genoeg waren, ging ze weer normaal in de passagiers stoel zitten. Ze haalde de pleisters uit haar broekzak en deed die samen met de zaklamp in haar rugzak. 

Ze lachte kort toen Andy vroeg wat Mae als voorraad had. "Niet genoeg." Antwoordde ze. Haar rugzak was groot, maar er zat helaas niet alleen maar eten in. "Een paar blikken soep, wat snoep en andere dingen die lang houdbaar zijn." Vertelde ze. Ze opende haar rugzak die tussen haar voeten stond. 

"En ik heb... Dit!" Mae haalde een zak stroopwafels uit haar rugzak en glimlachte breed. "Gevonden in een van de huizen. Het is over datum, maar hij smaakt nog steeds hetzelfde." Ze haalde haar schouders op, het maakte haar niet uit dat het al een maand over datum was. Zolang er geen schimmel op zat en het nog steeds goed smaakte, was het eetbaar. Ze haalde eentje uit de zak, en brak de stroopwafel door midden voordat ze een helft aanbood aan Andy. 

"Hoelang is het rijden naar de volgende?" Donkere wolken verschenen in de lucht. Het leek er op dat er een behoorlijke regenbui zat aan te komen. "Misschien dat daar meer te halen valt. Maar ik ga niet weer in mijn eentje naar binnen." Zei ze, kijkend naar de regendruppels die op de voorruit vielen.